Ja, wij gaan een reli-proeverij doen! zei ik, Janneke nog een keer met een serieus gezicht. Mijn gesprekspartner vond het wat vreemd klinken, maar was ook nieuwsgierig. Eigenlijk was ik net zo nieuwsgierig over hoe het zou worden en ook wat zenuwachtig. Het is altijd weer spannend om een seizoen te starten. Zouden er mensen genoeg komen èn zouden ze het naar hun zin hebben? vroeg ik mij samen met de voorbereidingscommissie af.
Inrichten
Een paar dagen van te voren krijgen Peter en ik spullen te leen om het Windkachthuis mee in te richten. Een dikke Boeddha, om voor wat geruststelling over zijn buik te aaien, Tibetaanse gebedsvlaggetjes en nog veel meer. Als wij de deur achter ons dicht trekken hebben wij er een positief gevoel over.
toch een gaatje
Zaterdagmorgen stroomt de voorbereidingsapp-groep vol met berichtjes en foto’s van de gerechten die iedereen aan het maken is. Gelukkig wordt er op de valreep nog een vrijwilliger gevonden die het aandurft een gaatje te boren voor het Windkrachthuiskruis.
alles komt samen
Om 15.00 uur komt de eerste groep die de tafel dekt en met tafels begint te sjouwen. Hier en daar wordt een beschrijving van de activiteit op gehangen. Een uur later komen anderen, die workshops gaan leiden of zorgen voor thee. Diaken Bertijn Prins van de Rooms Katholieke kerk is op tijd inclusief een vat met wijwater en een borstel. Langzamerhand begint het te gonzen, te pruttelen, te bruisen en de lucht van verse muntthee mengt zich met de geuren van verschillende kleurrijke gerechten. Diverse soorten brood, koekjes, smeersels en salades worden op de tafel gezet en ongemerkt begint de reli-proeverij.
Volwassenen en kinderen werken samen aan een mozaïek, vinden rust in de mindfulness workshop, maken gebedsbedeltjes en vooral kinderen schrijven en tekenen hun gebeden van dankbaarheid op de vlaggetjes. Bij de deur ontstaan kleine gesprekjes over reiniging, de zwaarte die je meedraagt en hoe kleurrijk wij zijn en dat je dat vandaag kan bijdragen.
gezegend met woorden, water en elkaar
Opeens wordt iedereen een wakker geschud. Peter slaat met pannendeksels en vraagt alle deelnemers bij de buitentrap te komen. Hij heet iedereen welkom en vertelt enthousiast over alles wat WindkrachtJong te bieden heeft. Ik leg iets uit over het jaarthema: Wie ben jij/Jij? Dit is een vraag naar identiteit. In contact met iemand die anders is dan jij, ontdek je wie je bent.
Dat is ook de reden van deze reli-proeverij. Door op een laagdrempelige manier in contact te komen met verschillende religies wordt de vraag naar wie jijzelf bent vanzelf gesteld.
Tenslotte neemt Bertijn Prins het woord. Hij vertelt over het water dat hij heeft meegenomen, als een herinnering aan de doop. Het water laat je voelen dat je bij God hoort. Met dit water zegent hij het Windkrachthuiskruis. Nee, zegt hij , ik zegen eigenlijk geen voorwerpen. Daar gaat het niet om. Het gaat er om dat dit kruis tot zegen zal zijn van de mensen die hem zien. Het kruis als een teken van het verhaal van een gebroken mens en van opstanding en een nieuw leven.
Dan pakt hij de borstel vol wijwater en maakt met grote gebaren het kruis nat en iedereen die aanwezig is bij de reli-proeverij. Wij gaan gezegend het nieuwe seizoen in.
