Je suis, ik ben, zoals jij bent – de meest vertrouwde, de meest vreemde – en tussen ons in wil ik bruggen bouwen. #CharlieHebdo
Dit is wat ik twitterde gisteren, onder de indruk van de vreselijke gebeurtenissen in Parijs.
In naam van een geloof, om de profeet te wreken mensen doden… Bij het horen er over en bij het zien, word ik er naar van. Het beklemmende gevoel komt me bekend voor. Even ben ik terug in mijn kindertijd. Dat er een trein gekaapt was in Wijster hoorde ik toen ik thuis mijn boterham ging eten. Op school speelde ik met Molukse kinderen. Niets aan de hand. Maar nu wist ik het even niet meer. Ik was er onzeker over. Wie waren deze kinderen eigenlijk, wie waren hun ouders en families. Waren ze nu ook boos op mij? Wat had ik gedaan? Opeen leek de wereld verandert en angstig.
(zie blog: Over oude schuld en recente pijn…)
Interreligieuze bijeenkomst
Volgende week ben ik spreker op een interreligieuze bijeenkomst in Noordwijk. Samen met moslim broeders en zusters hebben wij deze ontmoeting voorbereid. Nu ik gehoord heb over de aanslag in Parijs, wil ik ze zo snel mogelijk even spreken. Ze zijn toch ook geschrokken? Dit is toch wat ze niet willen? Dit is toch geen uiting van liefde voor Gd en de profeet?
Wij willen toch in gesprek gaan en elkaar vertellen over dat het vrede is, wat wij door onze godsdiensten willen nastreven. Vrede onderling voor alle mensen van welk geloof, of geen geloof dan ook. Dat is toch wat wij hadden afgesproken?
Verlangen naar vrede
De geruststellende woorden van de voorzitter van de Stichting Marhaba Welkom Noordwijk doen me goed. Wij wensen elkaar een goed jaar, waarin wij elkaar willen blijven opzoeken, om te ontmoeten, om te genieten van elkaars muziek en cultuur.
We spreken af, dat we de bijeenkomst beginnen met het aansteken van kaarsen, als teken van licht in het donker, teken van vrede waar geweld is. Licht even kwetsbaar als een potloodje, dat zomaar breken kan.
Want dat is wat ik wil en waarin ik oprecht geloof in de zachte krachten van het gesprek en de ontmoeting. In een cocon van angst wil ik me niet verschuilen, maar uitbreken om samen met hen en anderen een weg van vrede te gaan. Ik hoop dat 18 januari er heel veel mensen zullen komen met hetzelfde verlangen in het hart.